Club Financiero de Vigo: Política lingüística. Unha visión empresarial - e VI

EMPEZA AQUÍ

(Sen moitos detalles, que o aburrimento vai a máis e, se o asunto me cansa a min, que fará nos lectores...)

18-

A título de exemplo, valla a observación do proceso experimentado por Irlanda que, sendo unha comunidade bilingüe, baseou o seu crecemento na súa clara e decidida opción polo inglés, sen por iso descoidar a recuperación e protección do gaélico.
O que eu dicía: o inglés. Pero os irlandeses teñen ben claro cal é o seu idioma e cal non.

19-

Todo iso tradúcese nunhas expectativas de mercado e interacción económica que teñen precisamente como nexo de unión a lingua común.
Si, ho, si! Non vexo eu que os empresarios corran precisamente a facer negocios en Venezuela, Cuba, Bolivia, Salvador, Ecuador, Colombia...

Cunha cegueira impropia de quen pertence ó mundo empresarial, os do CFV ignoran as portas que lles pode abrir o galego pola vía da lusofonía, sobre todo nun mercado emerxente coma o brasileiro. Sirva como exemplo a cámara de comercio de Tenerife, que bota man dunha galega de Ribadeo para actuar como intérprete nas súas reunións cos empresarios caboverdianos.

20-
A capacidade de comunicación medra na medida na que se recorra a unha lingua que é accesible a un número máis amplo de persoas.
E tamén medra a capacidade de comunicación se se saben máis linguas, digo eu... É que non me cabe na cabeciña a idea esa de que estudar galego implica non saber outras linguas. Tan pouca capacidade lles supoñen os do CFV ós nosos alumnos?

21-

Na actualidade, o español- tamén lingua propia de Galicia-
... pois non é iso o que di o Estatuto de Autonomía aprobado democraticamente. Tanta cita legal ó comezo do folleto para vir agora con isto!

22-

Sen embargo, da información da que dispoñemos dedúcese que é España o único país occidental no que, en amplas áreas do seu territorio, non é posible aprender a un rapaz na lingua oficial do conxunto do país.
Se cadra o problema está na delimitación da oficialidade das linguas do país. Tamén niso poderiamos mirar o que pasa noutros países. Xa falamos diso.

23-

Suxírese un modelo flexible baseado no principio do dereito á elección da lingua docente por parte de pais ou alumnos ...
Supoño que tanto poderían escoller uns coma outros, ¿non? Ou sexa dobre sistema escolar, como sucede no País Vasco, que seguro que é o modelo que os do CFV admiran.

E pensaron tamén os do CFV nos custes? Ou xa non importan os cartos? Sería rendible ese investimento?

E se os nenos galegofalantes van a convivir cos castelanfalantes na rúa, no cíber, na piscina, no campo de fútbol, na praia, na tenda das lambetadas, no autobús, no noitebús, no parque, no pub, na escola de música, nas clases de aerobic, nas de petanca, no campamento, nos cursos de verán en Irlanda, na discoteca, na biblioteca, na ludoteca, na ligoteca, ... ¿non será mellor que convivan tamén nas aulas? Non creo que ninguén vaia quedar parvo por oír un infinitivo conxugado (se o oe) no pupitre do lado.

24-

ademais, a flexibilidade fomentaría a vinda a Galicia de profesionais moi necesarios para o desenvolvemento económico e social.

Se hai algún profesional que non vén a Galicia pola situación real en materia lingüística, ben contentos poden estar os empresarios por librarse de xente tan limitada. Aínda habían de estar agradecidos os do CFV de que o galego os disuada.

Outra cousa é que non veñan pola situación de Galicia que se difunde fóra de aquí, allea á realidade, aproveitando accións coma a difusión do documento do CFV. Sempre hai medios que está á espera de que lles dean unha mínima oportunidade para describir unha situación que nada ten que ver coa realidade pero que deixa convencido a quen non ten outra fonte de información. Un exemplo xa o citei antes, pero se cadra cómpre recordalo.

A algúns o único que lles falta por dicir é que aquí cada mañá almorzamos un neno castelanfalante e que, en festas sinaladas coma o Día da Patria ou o das Letras Galegas, descuartizamos uns cantos para botalos en taquiños na queimada mentres berramos coma posesos o de mouchos, curuxas, sapos e bruxas.

Se os do CFV tivesen un mínimo de responsabilidade e interese polo país, pensarían nas consecuencias dos seus actos antes de botar a lingua a pacer.

25-
Dende 2005, e especialmente a partires da publicación do Decreto 124/2007, as posibilidades de escolarización en español para os nenos de Ensino Primario e de lingua materna castelá son prácticamente nulas. Algo semellante sucede- ainda que en menor medida- co ensino nos seus niveis secundario e de bachalerato, nos que na práctica totalidade das escolas- sexan públicos, concertados ou privados- o español desapareceu ou ocupa un lugar residual, pois a lingua vehicular é o galego; as materias troncais impártense nesa lingua, tendo o castelán tratamento de lingua estranxeira ou é utilizado nalgunhas materias menores, como Música, Relixión, Ximnasia ou Manualidades.

Non me fago responsable de como lle pode sentar ós da Conferencia Episcopal iso de chamarlle "materia menor" á Relixión. Volvo ó rego...

Todas as medidas de política lingüística que tomou o actual goberno están recollidas no Plan Xeral de Normalización da Lingua Galega, aprobado por unanimidade nos últimos tempos do goberno anterior e que leva a sinatura de Manuel Fraga como responsable último.

Sempre me preguntei porque, igual que sucedeu coa cidade da cultura, ninguén se opuxo publicamente daquela. Se o motivo era o medo ou a ausencia de liberdade para opinar, o cambio de goberno ben mereceu a pena. Se o cambio de actitude é outro, especialmente nos representantes políticos que daquela apoiaron o PXNL e agora cuestionan as medidas da Xunta, haberá que preguntarlles pola súa coherencia.