Sei que teño o blog cheo de trapalladas. Debería facer limpeza, pero cústame quitar cousas do medio. Escolle ti o que che pareza e non fagas caso do resto.

22.12.07

Tempos avesíos


El toupo fuzou pouco ultimamente a causa do tempo, dos dous tempos.

A xeada e a falta de auga puxeron a terra dura, difícil de furar. Por outra banda, parece que encolleron as horas e non dan para todas as ocupacións que un ten.

Agardamos volver ó rego co cambio de ano e fuzar, cando menos, unha vez á semana.

4.12.07

A forza que vén de lonxe - VI: Dorothe Schubarthe, Kabatek, Lorca


A SERIE EMPEZA AQUÍ
Dorothe Schubarthe é unha musicóloga suíza que chegou aquí a finais dos 70 para estudar a nosa música popular, ocupando así as súas vacacións, que non todo van ser festas gastronómicas. Como había máis do que pensaba, acabou botando cinco anos no asunto e, como froito, deixounose ese valioso e voluminoso Cancineiro Popular galego, en coautoría con Antón Santamarina. No Arquivo Sonoro de Galicia están depositados case 250 CDs coas gravacións orixinais. Un tesouro para novos e vellos, como diría Cunqueiro.

Johannes Kabatek naceu en Stuttgart, Alemaña, en 1965. É un romanista de prestixio que leva tempo ocupado e preocupado polo estudo do galego. A súa última aportación, Os falantes como lingüistas, é unha boa lectura para tratar de comprender o incomprensible: o trato que os galegos lle damos ó noso idioma.

Hai case oitenta anos Federico García Lorca chegou a Galicia con La Barraca, esa compañía de teatro que percorreu o país de praza en praza, de vila en vila, buscando a xente, non conformándose con actuar só nas cidades. Non imos facer máis cábalas sobre os motivos nin o papel que Blanco Amor desempeñou no asunto, o caso é que o gran poeta granadino, o mesmo que escribiou impresionantes versos con Nova York ó fondo, deixounos os seus Seis poemas galegos, para deleite do oído e orgullo da terra. Despois tropezou cos desalmados.

Déixame morrer no leito
Soñando con flores d’ouro
O que morreu no leito foi outro. Lorca non puido vivir o seu verso.

CONTINÚA