Sei que teño o blog cheo de trapalladas. Debería facer limpeza, pero cústame quitar cousas do medio. Escolle ti o que che pareza e non fagas caso do resto.

26.7.12

e-book

Cada vez é máis frecuente ver literatura en soportes distintos do papel. Velaquí un exemplo que pillou Tania pola rúa. O tipo seguro que dixo:
- Van saber estes o que é un e-book!
Non sei quen é o dono nin a que se dedica, pero ben merece de agasallo unha presada de mirabeis coma os que me regalou a min hai uns días unha amable camareira no Rosal:

16.7.12

Máis lousas


Das lousas paso ás lápidas, con observacións deslabazadas, que para iso estamos no verán e anda o mundo patas arriba:

I
Seica hai quen di que un país se coñece polos seus cemiterios. Pois como sexa certo, imos aviados. De todos é coñecido que se nos dá moi ben ter cemiterios sen xente: Fisterra, Bonaval… Non importa, tal como se van poñendo as cousas, non sobra termos uns camposantos baleiros por se, chegado o momento, temos que usalos como okupas.

Tamén tivemos o detalle de meter os nosos galegos máis sobranceiros nun panteón especial para eles: o Panteón dos Galegos Ilustres. E despois dámoslle as chaves á Igrexa, para que nolos deixen ver só se lles peta, non vaia ser que a alguén lle entren ansias patrióticas despois de visitalos.

En calquera recantiño aparecen detalles que poden dar que pensar. Hai uns días, os sempre tristes asuntos fúnebres leváronme a San Miguel de Tabagón, un lugar do Baixo Miño, case onde o río baleira xa o seu desánimo no Atlántico, canso de ver e regar tanta desfeita, cos habitantes de Santa Trega sempe vixiantes.

Nas lápidas do vello cemiterio que rodea a Igrexa nótase a proximidade de Portugal, xa que case todas teñen foto do defunto, algo pouco frecuente na Galicia profunda pero habitual ó sur do Miño. Polo que respecta á letra, salvo unha lápida en portugués, todo o que se le está escrito en castelán. Debe ser que o noso país non ten idioma ou que non vale para morrer. Ou será que non se sabe que país é este.

Se cadra é por iso polo que non hai bandeira no enorme mastro que teñen á entrada da Igrexa, que pouco ten que envexarlle ó que colocou o minisTrillo na madrileña praza de Colón. Pode ser que despois de mercar tantos metros de estaca, ós veciños de San Miguel de Tabagón non lle quedasen cartos para o trapo, pero eu creo que máis ben é que non sabían cal poñer.

II

Máis sobre lápidas, pero non fúnebres:
Nun periplo enoturístico que me ocupou recentemente tamén vin placas rechamantes en Logroño: placas conmemorativas patrocinadas. A cousa mola. Non me parece mal que a empresa privada se implique en perpetuar feitos destacables e patrocine os rótulos que os conmemoran, pero non deberían suplantalos como fixeron os de Alcampo na placa que reproduzo aquí. Tanto aumentaron o tamaño da súa imaxe corporativa que apenas se ven as datas que a preceden e que son o motivo da homenaxe que xustifica a placa, supoño, que a empresa privada non é tan egoísta como para querer quedar co que non lle corresponde...


III
Non todo vai ser malo: iniciei a colleita do meu aerohorto. Pequeno tamaño, pero sabor exquisito.