Sei que teño o blog cheo de trapalladas. Debería facer limpeza, pero cústame quitar cousas do medio. Escolle ti o que che pareza e non fagas caso do resto.

6.6.16

Conducindo as Irmandades

Cartel para anunciar os actos do centenario
Hai unha semana propuxéronme guiar un autobús. Ó comezo púxenme todo contento porque eu, que conducía con frecuencia tractores ós doce anos e coche ós dezasete, nunca conducira un autobús. E moito menos un coma este, co volante á dereita.

Despois souben que non tiña que encargarme do volante, senón dunha visita guiada pola exposición ambulante que está percorrendo o país co gallo do centenario das Irmandades da Fala. Cousa da Asociación Cultural Francisco Lanza e do Concello de Ribadeo.

Dentro do autobús
Aceptei, a pesar de que eu non sei moito diso, que é máis cousa de historiadores. E a min ponme moito respecto o labor  dos historiadores, porque teñen que saber ler principalmente o que non está escrito. E tampouco quero eu caer no mesmo que fan algúns que len a Pío Moa e xa se consideran capacitados para escribir liñas e liñas de historia con pretensións de irrefutabilidade.

Aínda así, aceptei, que un sempre procura botar unha man onde pode e cre que non estorba. A conmemoración foi agradable, non polo que eu acheguei nin polos contidos da exposición en si, senón polo resto das actividades, especialmente pola magnífica interpretación que Carmen Rodríguez e a coral de Ribadeo fixeron de “O meu país”, de Miro Casavella, e polas brincadeiras retóricas dos Poetarras.

Canto ás Irmandades, algo tratamos de contar das súas orixes, da súa evolución e da colleita que acabou agromando nesta zona como consecuencia daquela sementeira.

Iso si. Tamén acabei conducindo o autobús co volante ó revés. 

Saúde e terra!