Sei que teño o blog cheo de trapalladas. Debería facer limpeza, pero cústame quitar cousas do medio. Escolle ti o que che pareza e non fagas caso do resto.

27.9.12

"Desaparecerse"


Algunhas veces un sente que necesita desaparecerse destes mundos; outras, son as circunstancias as que o desaparecen a un.

Tamén poden darse os dous motivos á vez, como me vén sucedendo a min ultimamente. Nesas ando. De aí o silencio.

9.9.12

Normalidade

Rematei o verán pola Costa Brava. Está en Catalunya. Seino porque vén no mapa, acolá nunha esquiniña, e tamén porque se nota. Nótase porque se oe e se ve catalán continuamente.  

Visitei lugarexos ben pequenos e algunhas das vilas e cidades máis importantes. En todas, absolutamente en todas, o catalán é o idioma que se lles oe maioritariamente a nenos, mozos e vellos, o idioma que se le, o idioma dos rótulos, do envoltorio do azucre, das tapas dos sumidoiros, ... o idioma no que se vive. Non é un acto revolucionario nin nada polo estilo. É simplemente un síntoma de NORMALIDADE.

Agora estou de volta. Creo que isto é Galicia, porque se ve no mapa.