Autores ribadenses en lingua galega: un nome máis.

Portada de "Autores ribadenses en lingua galega"

No curso 2000-2001 promovemos a elaboración dun caderniño de investigación escolar que se publicou co título de Autores ribadenses en lingua galega. Trátase dun traballo humilde, realizado por alumnado e profesorado do IES de Ribadeo en colaboración, pero feito con intención de divulgar, aínda que fose superficialmente, nomes non sempre coñecidos. 

Xa daquela indicabamos no limiar que eramos flexibles e xenerosos tanto na aplicación do concepto “autor” coma do adxectivo “ribadense” e, por suposto, tampouco entrabamos a valorar a calidade dos textos escritos, que non tiñan por que ser necesariamente literarios.

Con esas premisas, o autor máis antigo que fomos capaces de localizar foi Jacinto Romualdo López, nado en Ribadeo en 1808 e falecido en Mondoñedo en 1895. A el atribúenselle algúns vilancicos en galego que seica se cantaron na catedral de Mondoñedo en 1861.

Por unha publicación que descoñeciamos, sabemos agora que hai outro autor ribadense da mesma época, que tamén publicou en galego; trátase de Vicente Álvarez Miranda, nacido en Ribadeo o 30 de maio de 1817. Coñeciamos a existencia desta persoa, que mesmo ten rúa en Ribadeo, pero ignorabamos que fose autor de textos en galego. 

Xurxo Martínez González atribúelle a el a autoría dunha contundente carta publicada en El Eco del Comercio o 2 de agosto de 1835. Baséase para iso no forte anticlericalismo do texto e nalgúns trazos dialectais do mesmo. Quen teña curiosidade por entrar en detalles, pode ver o traballo completo nesta ligazón. Na páxina 147 desta publicación alúdese tamén a el de xeito abreviado.

Captura do traballo de Xurxo Martínez González (2012)

Por suposto, nunha actualización completa habería que engadir tamén nomes que daquela non tiñan nada publicado e que se deron a coñecer con posterioridade á publicación do noso traballo, pero a súa ausencia xa non se debeu á nosa ignorancia, senón o devir cronolóxico dos feitos.

Ao sur da liberdade

As angueiras do día a día non me deixaron tempo para falar da novela Ao sur da liberdade, de Xosé Henrique Costas. 

Sendo sincero, debo confesar que non lin a novela. Ou si. O que non lin foi a versión definitiva, editada por Morgante, pero lin o mecanoscrito que o autor tivo a ben enviarme cando aínda era obra inédita. E ben que me soubo. Agardo poder meterlle o dente axiña á versión editada porque me din que aínda gañou coa cocedura.

Atopei na novela datos que eu descoñecía, porque a nosa historia cóntannola como nola contan e xa vai sendo hora de que se abran portas que nos agocharon. Atopei interesantes reflexións teolóxicas que ignoraba -Disque na versión editada lle meteron un pouco a tesoira porque seica parecían excesivas-. Atopei aventuras que me lembraron as lecturas felices da adolescencia, algo favorecido polas fermosas ilustracións de Heitor Picallo. Atopei un léxico riquísimo, ben acaído ós tempos en que se sitúa a historia, algo que se bota de menos en moitos dos autores actuais... Atopei, en definitiva, unha novela que angaiola tanto polo contido coma pola lingua e polo estilo. 

Ademais, tiven a honra de participar na primeira presentación da novela. Foi xa o 17 de novembro en Ribadeo, nun acto organizado pola Agrupación Francisco Lanza. Dende aquela, foron xa moitos os lugares onde o autor participou en actos similares e cónstame que a obra está sorprendendo e tendo unha magnífica acollida.

Presentación da novela, en Ribadeo

Trátase da primeira novela que publica o amigo Quique, pero os que xa tivemos a sorte de ler outras, estamos seguros de que non ha ser a única, porque hai textos que non poden quedar no caixón dos inéditos.