Sei que teño o blog cheo de trapalladas. Debería facer limpeza, pero cústame quitar cousas do medio. Escolle ti o que che pareza e non fagas caso do resto.

31.10.14

As cereixas dun poema. A menina Campilho.

Pásame ás veces que uns textos tiran por outros, coma cereixas saíndo dun cesto.
A madrugada

[...]
Ela tumbouse ó meu carón
coas confianzas que dá a madrugada,
e entablou conversa sen vir a conto. 
Faloume
de todos os tíos que lle entraran naquela noite
dos tíos que non lle entraran e tampouco lle interesaban
[...] 
Faloume
tamén dun tío que sempre parecía estar a punto
de dicirlle algo interesante  
e sempre lle acababa falando
daquelas poetas portuguesas
ANTÓN LOPOFálame,  Sociedade de Cultura Valle Inclán, 2003

... sempre lle acababa falando daquelas poetas portuguesas. Poetas portuguesas... Hoxe é 31 de outubro, así que é o día propio para este videopoema de Matilde Campilho, unha poeta portuguesa que entrou nos últimos meses coma un meteorito nas letras de Portugal e do Brasil co seu primeiro libro: Jóquei.
                         31 de outubro

Unha entrevista onde ela mesma fala da súa obra:                  
                      Matilde Campilho

Outra máis, menos formal pero creo que máis clarificadora, máis transparente.

Alén das imaxes, a audición dos seus videopoemas -por exemplo, Día dez- tráeme á cabeza o marabilloso Berlín de María Lado, con Fanny + Alexander, ou a M. Rivas recitando os poemas de Ningún cisne no CD de O pobo da noite.
Dan ganas de dicir:
- Sigue falando. Non importa o que digas, pero non cales.
Pásame ás veces que uns textos tiran por outros coma cereixas saíndo dun cesto.

24.10.14

Galicia e o galego na prensa de Castropol anterior a 1936

Estaba publicando este traballiño por entregas, pero descubrín as posibilidades de issuu e, como me pareceu unha ferramenta bonita, colguei alí todo o borrador -é que sempre se lle pode dar unha voltiña-. Así que se a alguén lle interesa xa pode acceder a todo o documento.

Como sei que a cousa é densa, aconsello ir primeiro ó remate para ver o índice e ter unha idea do que hai. Tamén se pode descargar.

Premedes na imaxe e xa vos leva de paseo por todo o que atopei sobre Galicia e o galego na prensa de Castropol anterior a 1936.

Portada de Galicia e o galego na prensa de Castropol anterior a 1936

5.10.14

Publicidade, lingua e cartos


Ultimamente chéganos a través dos medios unha campaña publicitaria de Gas Natural - Fenosa na que se nota que pretenden que se visibilice a súa galeguidade relacionando a marca Fenosa cos apelidos galegos (Lodeiro, Carreira, Rosende, Dosil, Taboada, ...).

Aínda que o que nos entra polos ollos é distinto, a mensaxe que pretenden que nos chegue ó cerebro é a mesma que antes utilizou Gadis cos seus exitosos “Vivamos como galegos”: somos dos teus, somos galegos e estamos orgullosos de selo. Esa é a idea.

Tamén outras empresas importantes coma R ou Zara tratan de explicitar a súa galeguidade como activo diferencial fronte ós competidores.

Son empresas fortes, con capacidade para contratar asesores ou facer estudos de mercado, e vese que a conclusión é sempre a mesma: o galego vende, o compromiso co País vende.

Se as pequenas empresas fosen listas, aproveitaríanse desta idea sen ter que pagar para chegar a ela, pero a maioría seguen empeñadas en non facelo.

Non se decatan de que usando o galego ou tamén o galego, a carón doutros idiomas que consideren oportunos, gañaríannos como simpatizantes, e polo tanto como posibles clientes, a todos os que non nos gusta ver esquecido o noso idioma.

Non se decatan de que por usaren o galego non perden clientes e, pola contra, por nun usáreno, si que nos poden perder a outros.

Porque non son eu só o que prefiro mercar un viño galego etiquetado en galego antes ca un que estea en castelán –suponse que ante calidade e prezo similar-. Non son eu só o que me nego a comprar unha lata de zamburiñas que poña na etiqueta La Coruña, Puebla del Caramiñal ou Bayona.

Porque non son eu só o que, se non teño ningunha referencia, entro antes nun restaurante que me ofrece na porta a carta en galego ca nun que só a ten en castelán.

Porque non son eu só o que lle dou a “Gústame” ou comparto nas redes sociais as empresas que demostran sensibilidade coa miña lingua e coa miña Terra.

Non son eu só o que sinto que cando unha empresa galega usa só o castelán está esquecendo o meu idioma; e se ademais do castelán usa tamén outros idiomas e non o galego, non só o está esquecendo senón que o está desprezando.

O idioma, a sensibilidade co País, é un valor engadido que empresarialmente dá máis do que quita. Iso sábeo Gas Natural-Fenosa, que me quere como posible cliente; sábeo Gadis, sábeo R, sábeo Zara, que non por ofrecer a súa web en galego deixa de ser a máis internacional de cantas empresas hai; sábeno tamén as ducias de adegueiros que ano tras ano etiquetan en galego sen que iso sexa impedimento para apareceren na mesa de Obama. Sábeno moitos outros que se agrupan ou non baixo o paraugas do Foro Peinador.

Pero non parecen sabelo, ou non lles importa, ducias e ducias de pequenas empresas de canta caste hai, que se deixan levar polos propios prexuízos ou polos de quen lles faia a publicidade. Será que andan todos sobrados de cash. Pois alá eles...