A rúa na que vivo ten menos de 50 anos. No voo americano de1956 –esa minuciosa obra de espionaxe coa que os americanos seica querían pillar comunistas desde o aire- aínda se pode ver ben como isto era unha leira,
e aínda seguiu así uns anos máis. Agora
chámase Avenida de Asturias. Non debeu resultarlles difícil ós encargados do
bautizo escoller nome para a criatura, porque antes de que se inaugurase a Ponte
dos Santos esta era a ruta que había que seguir se se quería pisar chan
asturiano dando a menor volta posible.
Pero non sempre é tan fácil a cousa,
sobre todo porque non hai o custume de preguntarlle ó primeiro paisano coñecedor do
terreo:
- Ei, señor Indalecio, ¿e podería dicirme como se chama este
agro?
- Desde aquí ata acolá onda aquela ramalleira sempre lle oín
chamar O Carqueixedo.
Se así fose, nada malo habería en chamarlle rúa do
Carqueixedo á vía de nova construción, pero iso non se fai, non vaia ser que se
perda a oportunidade de poñerlle Calle de la Pata del Caballo del Cid, que
sempre dá outra imaxe.
Non debe ser doado bautizar os rueiros cando non se quere
falar cos vellos. Se cadra foi por iso polo que cando houbo que bautizar o novo
parque de Ribadeo decidiron pedir axuda, segundo se pode comprobar nun recorte
que conservo:
Concurso pro PARQUE DE RECREO
¿Quiere Vd ganar 50 pesetas?
Escriba en un simple papel un nombre-título que no exceda de ocho letras, bien en castellano o gallego, fírmelo o solamente con pseudónimo y, bajo cerrado sobre, entréguelo en la taquilla del TEATRO RIBADEO, y si ese nombre-título resultase el elegido para titular el Parque de la calle San Francisco, obtendrá un premio de CINCUENTA PESETAS.
Advertencias: No entrarán en el escrutinio y por tanto no serán valederos ningún nombre jocoso o alusivo a persona alguna.
No se devuleven los originales.
Tres detalles hai que me gustan na convocatoria: a posibilidade da participación cidadá, que mesmo podía gañar uns cartiños por discorrer un pouco, a posibilidade de que o
nome fose en galego, e o feito de non admitir nomes de persoa, como seica
recomenda a UNESCO.
Descoñezo o éxito da convocatoria. Só sei que hoxe ese
espazo chámase Parque de San Francisco. Persoa non é, que os santos son cousa
etérea.
NOTA: Non indico data nin orixe porque non lembro cando nin de
onde saquei o recorte, que un non vai ser sempre ordenadiño, pero a cousa queda
aí, como curiosidade.