Sei que teño o blog cheo de trapalladas. Debería facer limpeza, pero cústame quitar cousas do medio. Escolle ti o que che pareza e non fagas caso do resto.

3.9.08

Club Financiero de Vigo: Política lingüística. Unha visión empresarial - II

EMPEZA AQUÍ

Vexamos algúns fragmentos do documento:

1-
... procuramos estar presentes, de maneira responsable e co rigor necesario, no debate de todos aqueles temas que, como empresarios e cidadáns, poden afectarnos.

Paréceme ben a idea. Só lle falta levala a cabo. O rigor no documento, como veremos, escasea máis cá castidade nun burdel. E é de supoñer que un informe así, tan serio, foi elaborado coa colaboración de expertos que facilitaron datos obxectivos e asesoraron como se debe. Imaxino que, nos últimos seis meses, non fixeron outra cousa a metade dos sociolingüistas galegos. Como non haxa máis rigor en asuntos económicos do Club, aviados imos...

2-
Que Galicia sexa unha comunidade bilingüe debería ser unha vantaxe, e difícilmente pódese xustificar que a preservación dunha lingua poda converterse nunha cortapisa para a aprendizaxe e a 'competencia' noutras.

Deixando a un lado o pronomicidio e se cadra aínda o concepto de “comunidade bilingüe” / “comunidade diglósica”, non hai nada que obxectar a este fragmento. O malo é que, dito isto, nada hai no resto do documento que favoreza o bilingüismo e a situación preséntase sempre como se aprendizaxe do galego implicase o descoñecemento do castelán.

3-
Como responsables da educación das futuras xeracións, pais, administracións e educadores deben esixir e fomentar un ensino que garanta competencia suficiente aos nosos fillos para enfrontarse aos retos do presente e do porvir.

Pois diso se trata, de garantir competencias, pero ningún neno as vai adquirir por arte de maxia. As competencias non se adquiren unicamente desde as clases de lingua nin tan sequera só desde a escola. Cómpre habilitar espazos de uso escolares e extraescolares para as linguas nas que se pretende ter competencia. O castelán debe estar presente no ensino, pero a súa situación social permite que o seu uso e a súa competencia estean garantidos polo contexto extraescolar. Dito sen voltas: tendo en conta o que escoitan falar moitos nenos no seu contorno, a música que escoitan, a TV que ven, os cómics e as revistas que len, as webs que visitan, etc., etc., é absolutamente imposible que non teñan competencia activa e pasiva en castelán. Non sucede o mesmo co galego, sobre todo nos espazos urbanos.

Xa que falan de retos actuais, de globalización e de conceptos similares, non lles viría mal ós autores do documento tratar de averiguar algo sobre as estratexias europeas cara ó multilingüismo, sobre siglas coma CLIL ou EICLE (Enfoque Integrado de Contidos e Linguas), sobre o informe ELAN do 2007 ou sobre os da Comisión Europea do 2003 e 2008. Aforrarían moitas das parvadas que din.

4-
A experiencia doutros países, que, sen renunciar á defensa das súas linguas vernáculas minoritarias...

O adxectivo “vernácula”, aínda que está amparado polo dicionario, ten un sabor algo reseso para referirse a linguas. A nosa lexislación, que en posteriores apartados do documento se esgrime, usa o termo de lingua “propia”. Noutros países menos escrupulosos, que tamén se citan máis adiante como modelo, como é o caso de Irlanda, usan o concepto de lingua “nacional” para referirse ó gaélico ou irlandés.

5-
... optaron pola súa difusión sen imposicións, debería servirnos como referente.

Xa me tardaba en aparecer a historia das imposicións. Desta vez teño o traballo feito.

6-
A nosa postura, xa que logo, non está sostida en criterios de carácter ideolóxico ou político.
Xa, xa, ...

Ningún comentario: