Sei que teño o blog cheo de trapalladas. Debería facer limpeza, pero cústame quitar cousas do medio. Escolle ti o que che pareza e non fagas caso do resto.

17.12.11

A trapallada do Valedor

A TRAPALLADA DO VALEDOR E PROBAS DA MALA FE DO "SALVADOR"
I
Pedro Larrauri, coordinador de UPyD en Vigo, detecta que na px. 57 do libro de texto de Coñecemento do Medio da editorial Vícens Vives figura un cadro que reproduce uns fragmentos do Estatuto de Autonomía de Galicia, entre eles o punto 1 do artigo 5, que indica que “a lingua propia de Galicia é o galego”.
O Sr. Larrauri quéixase ante o Valedor do Pobo de que non se faga constar tamén que o castelán é idioma oficial en Galicia, e esquece dicirlle ó Valedor que esa información aparece xusto na páxina anterior do texto:
O Valedor do Pobo insta á Consellería de Educación a que actúe contra tamaña eiva e a Consellería actúa solicitándolle á editorial que envíe unha addenda a todos os centros nos que se use ese libro.

No blog do Sr Larrauri pódese ler polo miúdo a súa argumentación:

Vaia… se nos fixamos un pouco comprobaremos que é el quen suprime interesadamente fragmentos do art. 5 do Estatuto. Vexamos. Segundo el, do artigo 5 do Estatuto, no texto consta o punto 1:
1- A lingua propia de Galicia é o galego
 Pero faltan outros fragmentos:
“no se dice que el artículo 5º del Estatuto continúa diciendo que el castellano es también lengua oficial, que se debe garantizar el uso normal y oficial de los dos idiomas, y que nadie podrá será discriminado por causa de la lengua. No se dice nada de eso, ni se hace referencia en ningún otro sitio del libro al idioma castellano en su condición de lengua cooficial”
A última afirmación xa quedou demostrado que é mentira: iso aparece na páxina anterior do libro, que supoño eu que será  “otro sitio del libro”.

En canto ó resto, se lemos íntegro o art. 5 do Estatuto atopamos un “casual olvido” :
ARTIGO 5
  1. A lingua propia de Galicia é o galego.
  2. Os idiomas galego e castelán son oficiais en Galicia e todos teñen o dereito de os coñecer e de os usar.
  3. Os poderes públicos de Galicia garantirán o uso normal e oficial dos dous idiomas e potenciarán o emprego do galego en tódolos planos da vida pública, cultural e informativa, e disporán os medios necesarios para facilita-lo seu coñecemento.
  4. Ninguén poderá ser discriminado por causa da lingua.
Xa é casualidade que Larrauri -a estas alturas xa non me dá a gana de chamarlle Sr.- salte o fragmento do Estatuto que eu reproduzo en negriña e que figura xusto entre os dous fragmentos que el bota de menos.

Pero a pesar da terxiversación e da mala fe evidente deste túzaro, o Valedor do Pobo e a Consellería actuaron como actuaron.

II
Eu pregúntome:
  •  Os libros de texto son palabra sagrada por encima do profesor ou son unha ferramenta máis, pero non única nin definitiva?
  • Acaso se menospreza tanto a capacidade dos profesores para engadir, suprimir, matizar ou comentar o contido dos textos?
  • Van actuar o mesmo o Valedor e a Consellería se alguén lles notifica, por exemplo, que nun libro de texto falta EN  no listado das preposicións, o ARANÉS no apartado das LINGUAS DE ESPAÑA ou o título dunha obra no apartado relativo a un autor? Moito o dubido...

12.12.11

A lingua propia de Galicia é o galego


Artigo 5.1 do Estatuto de Autonomía de Galicia: A lingua propia de Galicia é o galego. 

Artigo 5.1 do Estatuto de Autonomía de Galicia: A lingua propia de Galicia é o galego.

Artigo 5.1 do Estatuto de Autonomía de Galicia: A lingua propia de Galicia é o galego.

Artigo 5.1 do Estatuto de Autonomía de Galicia: A lingua propia de Galicia é o galego.

Artigo 5.1 do Estatuto de Autonomía de Galicia: A lingua propia de Galicia é o galego.

4.12.11

Alberto Calvín Corredoira


Hai un par de anos chegaba ás beiras do Ulla, aló por Gres, unha princesa desde Taramundi e, con ela, as palabras galegas do occidente de Asturias. Daquela foi Xoán Babarro quen as levou e o xurado soubo agradecer o agasallo.

A semana pasada souben que Alberto Calvín Corredoira acababa de recibir un accésit no mesmo certame: o premio Arume de poesía, que convoca a Fundación Neira Vilas.

Alberto Calvín é un escritor humilde que enche ó xeito tradicional follas de libreta que son un tesouro. Nas diferentes antoloxías do certame Marqués de Sargadelos pódense atopar algúns dos seus textos. Na colección Olga, Babarro e eu mesmo démoslle unha presenza escasa, que os nomes eran moitos e o sitio estreito, pero ben merecida. Agora, as palabras que el sementa agroman de novo a carón do Ulla, terra de leiras fértiles que a un lle traen recordos.

Moito me alegro deste éxito de Alberto Calvín, que pon o seu nome a carón doutros tan recoñecidos coma Rafa Villar e Yolanda Castaño.

Alégrome por Alberto, sinxelo e humilde, que desde Pardiñas sabe encher o mundo de flores de abruñeiros.   

Alégrome polas palabras propias do galego de Taramundi, que Alberto mantén nos seus textos e que, unha vez máis, o xurado soubo recoñecer e valorar.

Alégrome polo feito de que un escritor eonaviego obteña recoñecemento nun certame en Galicia e desexo que non sexa unha excepción.

Parabéns!