A forza que vén de lonxe XV: Fran Beltrán, Julie Folwis, Sara Plaza.

A SERIE EMPEZA AQUÍ

Fran Beltrán chegou no verán desde Seseña a Vigo para facerse amo do mediocampo de Balaídos cunha destreza inusual nun rapaz da súa idade. Pouco máis de tres meses despois xa usa o galego nas redes sociais e incluso o utilizou oralmente na recollida dun premio ben merecido.

Julie Fowlis é unha escocesa con voz de anxo que lle puxo carne de pita a todos os que a escoitaron cantando Camariñas en galego e gaélico no Royal Albert Hall de Londres.

Sara Plaza é unha madrileña asentada na beira dun monte do norte, que escribe cousas tan bonitas coma esta. Hai tanta fermosura en cada palabra que prefiro non reseñar. Mellor ler todo. 

Foron moitos os comentarios de agradecemento agarimoso que se puideron ler nas redes e nas noticias que recolleron estes feitos en medios de comunicación galegos, que non se caracterizan precisamente polo uso do galego.

Eu estou convencido de que son poucos os galegos e as galegas túzaros, que renegan do idioma do País. Pola contra, somos multitude os que acollemos con simpatía calquera pequeno síntoma que axude no proceso de igualación da lingua galega, eternamente marxinada. Somos moitos os que agradecemos xestos coma os de Fran, Julie e Sara.

Eles son forza que vén de lonxe.

Dende Ribadeo a Tui (con Lago González ausente).

Dende Ribadeo a Tui era o título dun programa que Radio Pirenaica emitía en galego desde o outro lado do valado -seica desde Bucarest- en tempos nos que aquí caían estacazos por abrir a boca sobre certas cousas, non coma agora, que un pode dicir e rapear o que queira sen que lle pase nada...

Despois duns meses de descanso para a toupeira, fago memoria rápida e decátome de que ese programa recolle o comezo e o remate da xeografía dos meus últimos meses. O mapa que houbo entre punta e cabo ímolo deixar.

En Ribadeo comecei o verán acompañando unha vez máis a Quique Roxíos na presentación do seu libro Personaxe desconocido, desta vez na Feira do libro de Ribadeo. Moito me agrada a boa acollida que o poemario do amigo Quique leva tido desde que saíu, a comezos de ano.

Presentación de "Personaxe desconocido" na Feira do libro de Ribadeo

No Ribadeo indiano foi un pracer presentar e acompañar a Eduardo Gutiérrez, cronista oficial de Ribadeo, na súa disertación sobre "Nacionalistas ribadenses na Arxentina: Lino Pérez e Clemente López Pasarón".

Con Eduardo Gutiérrez, nun acto do RIbadeo indiano

Despois de andanzas pola Europa de bastante alá, acabei agosto en Tui, onde visitei a catedral como nunca fixera, con audioguía e todo. Na entrada, un traballador moi amable preguntoume polo concello de procedencia e ó ver que eu non era xaponés deume a audioguía en castelán. Foi entón cando vimos un letreiro onde se informaba de todos os idiomas nos que dispoñían deste servizo, entre eles o galego. Volvemos atrás e pedímoslle o trebello en galego, para que nos contase a nosa historia alguén que falase coma nós.

- Como casi nadie la pide en gallego... -comentou o raparigo.

E pedina acaso en castelán? -pensei eu-. Por que hai que dar por suposto que o castelán é o idioma preferido polos galegos? Seguramente se a repartise para os nosos en galego por defecto, ían ser moi poucos os que solicitasen o cambio para o castelán.

Nin a existencia do bispo Lago González, a quen se lle dedicou o Día das Letras Galegas no 74, vale para que na catedral de Tui haxa unha mínima sensibilidade coa lingua galega. 

Así andamos.