X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X X
Leo na prensa unha reportaxe sobre a censura durante o franquismo, con chamativos comentarios sobre algún escritor de sona.
Teño diante de min un texto de Uxío Novoneira que alude ó mesmo tema, ó seu xeito. Trátase do “Requiem das tachaduras” e publicouse en Galicia, unha ollada no ano 72, un libro colectivo editado polos alumnos do instituto de Ribadeo en 1972 para recadar fondos para unha viaxe e de paso facer unha análise da Galicia do momento desde a perspectiva de varios galeguistas.
Teño diante de min un texto de Uxío Novoneira que alude ó mesmo tema, ó seu xeito. Trátase do “Requiem das tachaduras” e publicouse en Galicia, unha ollada no ano 72, un libro colectivo editado polos alumnos do instituto de Ribadeo en 1972 para recadar fondos para unha viaxe e de paso facer unha análise da Galicia do momento desde a perspectiva de varios galeguistas.
Parece que Novoneira celebraba ó seu xeito ó remate daqueles tempos de censura. Non sei, non sei...
1 comentario:
A mí me parece que además de censura había imaginación y capacidad de lucha por parte de los censurados.
Ahora... no sé yo tampoco qué está pasando. Porque censura, haberla hayla, y yo creo en ella como en la misma luz. Es decir,creo que la hay, no que sirva para nada nada más que para dar por (pon lo que quieras tú en tu imaginación, si no lo van a censurar)
O trasno
Publicar un comentario