FOTO: Castro de Laro, a primeira imaxe que me entrou polos ollos cada mañá durante bastantes anos.Había tempo que tiña gana de colgar este texto*. Porque si.
Que na Arca ía todo canto hoxe podes ver
─ ¿e a Quimera?
tamén o leopardo de moitas azas
e as árbores floridas
─ ¿e cantabas?
cantaban as olas á fertilidade
amparando os ceos
nas tellas
nos tellados
cantaba Delfina Eydé apañando corvo no centeo
cantaba co abrigo novo
pelando améndoas
sachando cebolas
─ ¿e Elías?
cantaba Elías:
“eu estaba na casa de Laro, e vinos, aos atracadores
e detrás íalles a Garda Civil, e eles abriron as gabardinas
sacáronlles a metralleta e
tracatracatrá tracatracatrá”
e a Esfinxe recitaba enigmas e violaba aos mozos agonizantes,
antes hipnotizábaos
e esta Helena, a destructora de naos
e Penélope
e a muller que dicía ser provedora de lunares azuis da raíña das illas de
Derek Walcott
e unha anciá, moi minguadiña
e estaba dentro dunha botella, e tiña un xardín, moi en desorde
e nas árbores, pendurados de pinzas de roupa de plástico translúcidas, os oráculos
e dicía que cada un collese o seu
que ela xa non atendía
e ó seu carón medraba a mandrágora e o fiúncho
e unha ponla dourada
e alí era a Boca
a Furna dos Avernos
e tiña un galo
vestido de militar
e o galo dicía
─ quero..............................
.............................................................................
─ ¿e había Circo?
.............................................................................
pois todo é na Burata dos Infernos
─ había
(Chus Pato: A ponte das poldras)
*NOTA: Graciñas a Eva, que mo descubriu hai xa ben tempo.
Ningún comentario:
Publicar un comentario