Paramos na Veiga de Valcarce, a onde o regueiro das Lamas chega desde Pedrafita medrado e rebautizado. A raia no mapa queda do lado de acá, pero quen teña oídos ben se decata de que a pintaron sen moito xeito. Os papeis teñen conta do que lles poñen, din sempre os vellos.
Cómese ben e un pode mercar produtos da terra. Non hai queixa dos produtos, pero si dos vendedores da terra: a cooperativa Valle del Valcarce. Ese "valle del val..." tenme pinta a min de ser o conto do "río guad-". Coma comer patatas con patacas. Será o bilingüismo harmónico.
É o que pasa cando ignoramos o que nos din as palabras de noso que nos chegan desde lonxe e as usamos como simples etiquetas.
Con todo, as cereixas estaban boas.
Ningún comentario:
Publicar un comentario