Ningunha novela sobre a emigración me é indiferente. A Veiga é coma un tempo distinto, coa que Eva Moreda gañou o premio Terra de Melide no 2010, ademais de non serme indiferente, gústame.
Sen que seguramente teña nada que ver, a obra tráeme á memoria un poema que lle lin á autora cando tiña quince ou dezaseis anos. Creo lembrar entre os versos un montón de brazos aflorando dunha superficie pantanosa, buscando algo firme ó que amarrarse, o que fose, para salvarse. Vexo agora a semente daqueles brazos agarrándose ó aire, en Portobello Road, nunha forma moi distante e moi distinta. Vexo agora a semente daquel poema adolescente en forma dunha novela madura, depresivamente fermosa.
NOTAS:
- Noraboa á amiga Marga do Val, que acaba de recibir o premio da AELG á mellor tradución por Randea do alento, a súa versión en galego do último libro da premio nobel alemá Herta Muller.
- Non hai queixa da horta: medran ben os espárragos e as leitugas. Será que lles chegou desde Lois Pereiro a furia e a forza necesaria.
1 comentario:
Noraboa a Eva! Aínda non lle presentaron o libro na Veiga?
Publicar un comentario