A semana pasada presentouse na Veiga Domingo y os animales. Con esta nova publicación, Belén Rico Prieto pon a disposición dos rapaciños eonaviegos, e dos non tan rapaciños nin tan eonaviegos, un conto máis para ler na súa lingua, con fermosas ilustracións de Lulas Somoza.
Estiven na presentación, convidado pola autora. Daba gusto ver o auditorio da fermosa casa de cultura ateigado de xente chegada de lugares ben distantes, desde A Coruña ata Uviéu. Daría gusto igualmente que os representantes das dúas Academias da Lingua/Llingua asentadas nesas cidades se xuntasen tamén un día, a falar as cousas como as hai que falar, deixando a un lado pamplinas sen pés nin cabeza.
Mentres tanto, haberá que conformarse con escoitar e aplaudir de vez en cando a xente coma Belén, de quen me abraia a sensibilidade e o entusiasmo que transmite ó falar dos seus rapaces, da súa cultura, e de referentes coma Saramago ou Babarro, que o outro día citou alí.
Agora, que sexan os lectores quen gocen con este agasallo de Belén e que dentro de moitos anos os nenos eonaviegos sigan falando de xatíos, de raposos, de fuíñas, de curuxas e de rezcacheiros. Para min foi, en conclusión, un día de amizades vivas, de momentos agradables que un sempre soña con prolongar e repetir.
Estiven na presentación, convidado pola autora. Daba gusto ver o auditorio da fermosa casa de cultura ateigado de xente chegada de lugares ben distantes, desde A Coruña ata Uviéu. Daría gusto igualmente que os representantes das dúas Academias da Lingua/Llingua asentadas nesas cidades se xuntasen tamén un día, a falar as cousas como as hai que falar, deixando a un lado pamplinas sen pés nin cabeza.
Mentres tanto, haberá que conformarse con escoitar e aplaudir de vez en cando a xente coma Belén, de quen me abraia a sensibilidade e o entusiasmo que transmite ó falar dos seus rapaces, da súa cultura, e de referentes coma Saramago ou Babarro, que o outro día citou alí.
Agora, que sexan os lectores quen gocen con este agasallo de Belén e que dentro de moitos anos os nenos eonaviegos sigan falando de xatíos, de raposos, de fuíñas, de curuxas e de rezcacheiros. Para min foi, en conclusión, un día de amizades vivas, de momentos agradables que un sempre soña con prolongar e repetir.
Ningún comentario:
Publicar un comentario