Fermín Penzol tivo claro por qué merecía a pena loitar, e a súa semente xermola aínda hoxe. Quique de Roxíos é un poeta de palabras contadas, que son tesouros, e de finísimas imaxes. Detrás de cada palabra e de cada imaxe hai unha historia que merece a pena revivir:
Magosto nos teixois: festa e letras. Cultura viva.
1 comentario:
Gracias Suso.
Sólo poño entusiasmo e fé.
A riqueza da nosa terra ta na nosa cultura, na nosa idiosincrasia e con eso poderíamos transformar el noso mundo, un mundo que desaparece, transformallo nun mundo que renace. Somos ricos e nun nos damos conta.
Pro á aculturización enmazcarada de falso progreso é un enemigo ruín de dominar.
Lo que fixémos en novembro na Escola Fermín Penzol é un paso mui importante.
Somos poucos pro somos máis dos que pensamos e somos máis fortes de lo que imaxinamos.
Podemos ser el futuro. Confianza, ilusión, enerxía positiva, ganas de fer as cousas... Desenvolvemento endóxeno... con os nosos recursos... Como fexo Fermín Penzol... partindo de menos que nada.
Gracias Suso.
Publicar un comentario