Os viveiros galegos de Malibú

Xa falei hai algún tempo da carballeira galega que Frank Soutelo empezou en Malibú, levándoa desde a Terrade Montes.

"...Cando estea forte para prescindir de coidados, no exterior da miña casa de Malibú lucirá un auténtico carballo de Soutelo de Montes, espírito vivo dos meus devanceiros".

(Miguel Anxo Fernández: Lume de cobiza)

Agora, documentándome sobre as intimidades da Marilyn máis decadente, entérome de que tamén un dos fillos de Martin Sheen tentou levar para alá a horta de seu avó:

Emilio Estévez –uno de los hijos de Martin Sheen (…) ha reproducido en su casa californiana de Malibú parte de la huerta que su abuelo Paco añoraba mientras le contaba historias familiares a aquel niño que se recostaba en su regazo. Hoy, en aquella huerta, crece un frondoso viñedo alzado al estilo de las tradicionales parras de Galicia.

(Navaza, Xavier.: El último amante de Marilyn) 

Eu non sei que terá Malibú, pero parece que as nosas plantas se dan ben por alá. Aínda hei ter que trasladar alí o carballo e a camelia que (mal)viven na miña terraza desde que, hai anos, os trouxen de Laro. E tamén a miña aerohorta.

Xa sei..., xa sei que hai moito cachondeo coa miña teima de cultivar en espazos algo altos leitugas, melóns e coliflores en macetas. Xa sei que parece que os que andamos estrebillando con vexetais somos uns flipados, pero tamén Mendel mataba o aburrimento cuns poucos chícharos e non lle foi tan mal. E a Newtou caeulle unha mazá desde a ventá e mirade a que armou.

Ata teño as miñas dúbidas sobre se Ferrín tivo máis éxito coa pólvora ou coas magnolias, que moita xente pon as pinturas de guerra e resiste exércitos pero esfarélase cando lle poñen diante uns pétalos ben pousados.