A SERIE EMPEZA AQUÍ
Repetindo erros
Creo que no Eo-Navia se están repetindo algúns erros que no seu día se cometeron en Galicia:
1- Disparar contra o inimigo equivocado:
O de inimigo é un dicir, que non hai linguas amigas nin inimigas. O que hai é unhas que teñen mellor exército ca outras.
Tempos houbo, e algo queda, en que parecía que portugués era o peor inimigo para o galego. Hoxe, maioritariamente, o portugués vese como unha porta amiga pola que podemos abrirnos ó mundo facilmente. Portugal non é ningún perigo para Galicia como Galicia non é ningún perigo para o Eo-Navia. O exército forte teno o castelán que é quen se vai asentando e comendo terreo polo noroeste, silenciando as palabras nosas.
2- Centrarse en exceso na cuestión normativa:
Tempos houbo en que aquí andamos a pedradas por un ñ/nh, ll/lh, c,z/ç, por un guionciño para comer o caldo ou come-lo caldo e por media ducia de variantes léxicas. Tardamos en decatarnos de que podiamos sentarnos e amañar o asunto falando, que as diferenzas non eran tantas.
Parece que no Eo-Navia o fundamental é gañar a batalla do y e dos apóstrofos, aínda que se perda a guerra. A normativización é necesaria e mesmo diría que urxente, se se queren superar claramente os usos folclóricos do idioma, pero non pode converterse nunha distracción que impida outros pasos imprescindibles e urxentes no proceso de normalización. Dicía hai pouco nunha reportaxe no Faro de Vigo o amigo Francisco Rivas que en Ribadeo se di “rapaz ou neno” e na Veiga se di “rapacín ou nenín”. Claro que si, tamén en Galicia nuns sitios se fala de becerros ou cuxos e noutros de xatos, nuns sitios de porcos e noutros de cochos, de vacalouras e escornabois, de noces e crouchos, de irmaos, de irmáns e de irmás, ... e non por iso defende ninguén que se trate de linguas distintas. Exemplos así atopámolos en todos os idiomas, pero as variantes léxicas, morfolóxicas ou do tipo que sexa son riqueza, non outra cousa.
Nin o galego é o inimigo da cultura do Eo-Navia nin a cuestión normativa, aínda sendo necesaria, debería ocupar máis esforzo e espazo do estritamente necesario.
Repetindo errosCreo que no Eo-Navia se están repetindo algúns erros que no seu día se cometeron en Galicia:
1- Disparar contra o inimigo equivocado:
O de inimigo é un dicir, que non hai linguas amigas nin inimigas. O que hai é unhas que teñen mellor exército ca outras.
Tempos houbo, e algo queda, en que parecía que portugués era o peor inimigo para o galego. Hoxe, maioritariamente, o portugués vese como unha porta amiga pola que podemos abrirnos ó mundo facilmente. Portugal non é ningún perigo para Galicia como Galicia non é ningún perigo para o Eo-Navia. O exército forte teno o castelán que é quen se vai asentando e comendo terreo polo noroeste, silenciando as palabras nosas.
2- Centrarse en exceso na cuestión normativa:
Tempos houbo en que aquí andamos a pedradas por un ñ/nh, ll/lh, c,z/ç, por un guionciño para comer o caldo ou come-lo caldo e por media ducia de variantes léxicas. Tardamos en decatarnos de que podiamos sentarnos e amañar o asunto falando, que as diferenzas non eran tantas.
Parece que no Eo-Navia o fundamental é gañar a batalla do y e dos apóstrofos, aínda que se perda a guerra. A normativización é necesaria e mesmo diría que urxente, se se queren superar claramente os usos folclóricos do idioma, pero non pode converterse nunha distracción que impida outros pasos imprescindibles e urxentes no proceso de normalización. Dicía hai pouco nunha reportaxe no Faro de Vigo o amigo Francisco Rivas que en Ribadeo se di “rapaz ou neno” e na Veiga se di “rapacín ou nenín”. Claro que si, tamén en Galicia nuns sitios se fala de becerros ou cuxos e noutros de xatos, nuns sitios de porcos e noutros de cochos, de vacalouras e escornabois, de noces e crouchos, de irmaos, de irmáns e de irmás, ... e non por iso defende ninguén que se trate de linguas distintas. Exemplos así atopámolos en todos os idiomas, pero as variantes léxicas, morfolóxicas ou do tipo que sexa son riqueza, non outra cousa.
Nin o galego é o inimigo da cultura do Eo-Navia nin a cuestión normativa, aínda sendo necesaria, debería ocupar máis esforzo e espazo do estritamente necesario.
Ningún comentario:
Publicar un comentario