EMPEZA AQUÍ
O curiosísimo caso de Jungholz, ó sur de Kempten, ten dado lugar a discusións filosóficas. É territorio austríaco pero situado “practicamente” en Alemaña. En realidade está absolutamente en Alemaña, pero ten un punto de contacto con Austria, situado no pico dunha montaña. Nese punto está precisamente a posibilidade de filosofar: ¿canto tamaño ten un punto? Desde logo, non dá para pasar desde Austria ata Jungholz en vehículo. Iso implicaría invadir terreo alemán. ¿E andando...?; parece ser que tampouco é posible. Ninguén ten o pé tan minúsculo coma un punto infinitamente ―tómese no seu significado exacto― pequeno.
Ademais, en Jungholz está situado un dos dous únicos “cuadripuntos” que hai en Europa. O outro está en Baarle. Non se trata de que alí conflúan catro países; iso non se dá en ningún sitio. O que sucede é que na marca fronteiriza 110 xúntanse catro partes opostas dos dous países. O lugar exacto está pintado nunha rocha.
Ata agora referímonos a cuestións fronteirizas que chaman a atención incluso no mapa, por tratarse de zonas pertencentes a unha administración, pero rodeadas por territorios que pertencen a outra. Pero hai moitos outros casos nos que, sobre o papel non se ve nada sorprendente, pero sobre o terreo poden observarse situacións moi curiosas. Comentaremos só algunhas:
A estrada D830 discorre entre Bélxica e Francia. Trátase dunha vía de dobre sentido, e cada carril está situado nun país distinto, separados só pola mediana, unha sebe ou unha beirarrúa de cemento, segundo as zonas. Loxicamente, os sinais dun lado son belgas, e os do outro franceses.
Cerca da cidade norueguesa de Narvik hai tamén unha estrada, neste caso norueguesa que discorre totalmente por territorio sueco. Para entrar en coche nesta área cómpre unha autorización que se pode obter na aduana sueca.
Entre veciños: lindes
O curiosísimo caso de Jungholz, ó sur de Kempten, ten dado lugar a discusións filosóficas. É territorio austríaco pero situado “practicamente” en Alemaña. En realidade está absolutamente en Alemaña, pero ten un punto de contacto con Austria, situado no pico dunha montaña. Nese punto está precisamente a posibilidade de filosofar: ¿canto tamaño ten un punto? Desde logo, non dá para pasar desde Austria ata Jungholz en vehículo. Iso implicaría invadir terreo alemán. ¿E andando...?; parece ser que tampouco é posible. Ninguén ten o pé tan minúsculo coma un punto infinitamente ―tómese no seu significado exacto― pequeno.Ademais, en Jungholz está situado un dos dous únicos “cuadripuntos” que hai en Europa. O outro está en Baarle. Non se trata de que alí conflúan catro países; iso non se dá en ningún sitio. O que sucede é que na marca fronteiriza 110 xúntanse catro partes opostas dos dous países. O lugar exacto está pintado nunha rocha.
Ata agora referímonos a cuestións fronteirizas que chaman a atención incluso no mapa, por tratarse de zonas pertencentes a unha administración, pero rodeadas por territorios que pertencen a outra. Pero hai moitos outros casos nos que, sobre o papel non se ve nada sorprendente, pero sobre o terreo poden observarse situacións moi curiosas. Comentaremos só algunhas:
O número 120 da rúa Voro de Valga é unha casa situada en Letonia, e os seus habitantes son tamén letóns, pero a rúa Voro está en Estonia. Xusto nunha esquina da casa hai un sinal que indica a fronteira; en canto os da casa poñen o pé na súa rúa xa están no estranxeiro. As relacións entre ambas as dúas administracións non deben ser moi boas, porque a familia necesita un pase, e ten que informar ás autoridades estonias dos movementos que realiza polo seu territorio. Nesa mesma localidade hai varias vivendas máis en situación similar, e tamén hai casos nos cales a fronteira divide a propia vivenda. Outros casos similares danse en Bregana, entre Croacia e Eslovenia.
A estrada D830 discorre entre Bélxica e Francia. Trátase dunha vía de dobre sentido, e cada carril está situado nun país distinto, separados só pola mediana, unha sebe ou unha beirarrúa de cemento, segundo as zonas. Loxicamente, os sinais dun lado son belgas, e os do outro franceses.
Cerca da cidade norueguesa de Narvik hai tamén unha estrada, neste caso norueguesa que discorre totalmente por territorio sueco. Para entrar en coche nesta área cómpre unha autorización que se pode obter na aduana sueca.
1 comentario:
Nunca cheguei a imaxinar que houbese casos tan curiosos de problemas fronteirizos e transfronteirizos. Son todos eles sorprendentes. Xa tiveches que indagar para dar con tanta información ao respecto.
É curioso e ilustrativo.
Unha aperta, Suso.
Publicar un comentario