EMPEZA AQUÍ
Espero que todas estas notas fronteirizas, desde a anécdota do Boundary Bar ata os casos internacionais máis complexos sirvan para facer reflexionar un pouco sobre o valor das fronteiras administrativas, que moitas veces teñen detrás de si unha boa dose de casualidade, cando non de capricho.
Non pretendín facer unha análise exhaustiva deste fenómeno, nin tan sequera do espazo europeo. Tan só busquei un mostrario de situacións distintas, afondando algo unicamente nalgún dos exemplos que podemos ofrecer.
Pero creo que abonda para deixar ben claro que identificar fronteira administrativa con fronteira cultural é un erro importante. Os trazos culturais, sen seren enteiramente alleos ás marcas fronteirizas, obedecen a criterios bastante máis lóxicos, asentados en séculos de historia común. E o máis evidente destes trazos culturais, moitas veces, é a lingua.
As fronteiras administrativas non poden tomarse dun xeito ríxido e non deben ser un atranco para salvagardar a cultura e os dereitos das persoas. Cun pouco se sensatez e de diálogo entre os responsables das distintas administracións, ten que ser posible, por exemplo, que no occidente de Asturias un neno de Taramundi, ou da Veiga, estudie o galego na escola como o fan os seus veciños da Fonsagrada ou de Ribadeo. Xa sucede, sen ningún trauma, na franxa aragonesa co catalán, e o Bierzo, con máis de dez centros de ensino nos que se imparten clases de galego, vai por ese camiño.
Non aceptar isto, paréceme a min que é pasarse da raia.
Remate
Espero que todas estas notas fronteirizas, desde a anécdota do Boundary Bar ata os casos internacionais máis complexos sirvan para facer reflexionar un pouco sobre o valor das fronteiras administrativas, que moitas veces teñen detrás de si unha boa dose de casualidade, cando non de capricho.Non pretendín facer unha análise exhaustiva deste fenómeno, nin tan sequera do espazo europeo. Tan só busquei un mostrario de situacións distintas, afondando algo unicamente nalgún dos exemplos que podemos ofrecer.
Pero creo que abonda para deixar ben claro que identificar fronteira administrativa con fronteira cultural é un erro importante. Os trazos culturais, sen seren enteiramente alleos ás marcas fronteirizas, obedecen a criterios bastante máis lóxicos, asentados en séculos de historia común. E o máis evidente destes trazos culturais, moitas veces, é a lingua.
As fronteiras administrativas non poden tomarse dun xeito ríxido e non deben ser un atranco para salvagardar a cultura e os dereitos das persoas. Cun pouco se sensatez e de diálogo entre os responsables das distintas administracións, ten que ser posible, por exemplo, que no occidente de Asturias un neno de Taramundi, ou da Veiga, estudie o galego na escola como o fan os seus veciños da Fonsagrada ou de Ribadeo. Xa sucede, sen ningún trauma, na franxa aragonesa co catalán, e o Bierzo, con máis de dez centros de ensino nos que se imparten clases de galego, vai por ese camiño.
Non aceptar isto, paréceme a min que é pasarse da raia.
Ningún comentario:
Publicar un comentario