Pensaredes algúns que volvo porque teño algo novo que dicir sobre asuntos que noutros tempos me ocuparon. Non. Volvo polos espárragos. Volvo para dicir que teño gromos de espárragos e allos porros que medran nas miñas macetas con azos anovados mentres a máis de vinte metros por debaixo pasan cochesaltavoces prometendo tamén futuros de esperanza.
E mentres miro como medran milímetro a milímetro, leo A lingua galega no Eo-Navia, Bierzo Occidental, As Portelas, Calabor e Val do Ellas: Historia, breve caracterización e situación sociolingüística actual, o último agasallo que o profesor e amigo Xosé Henrique Costas me fixo chegar desde a súa fábrica de ilusións.
O libro é un percorrido actualizado pola historia e a situación sociolingüística do galego exterior ás fronteiras de mentira que un día nos riscaron sen criterio nun mapa e na cabeciña dalgunha xente. Recomendable lectura para quen queira ter datos rigorosos en tempos de barullo interesado.
En canto remate, mentres espero a que os espárragos dean a talla para un revolto con ovos da casa, tratarei de memorizar o título, onde ó autor si que se lle foi un pouco a man.
3 comentarios:
Unha alegría que o toupo volva fuzar (e máis cando hai uns bos espárragos de por medio). Apertas.
Non sabes que alegría me acaba de dar ver que volviches fuzar. Falando de esparragos, o outro día cociñeinos coa miña tandem: esparragos frescos con salsa holandesa ...(si, so o digo para dar envexa) adoro este país!
Unha aperta dende Göttingen !
Amigas,
Alégranme as vosas alegrías. Procurarei "fuzar" de novo unha vez á semana, coma nos vellos tempos. Máis non, que os espárragos medran moi devagariño.
Publicar un comentario