 |
| [55 mentiras... no Obradoiro. Autoría descoñecida] |
Se fose un feito acontecido na Europa central habería nos Museos litografías dos heroes xenerosos e unha citación nos mármores da historia. Pasou na Galicia. Terei que estudiar o asunto [...]
Con estas palabras reflexionaba Adrián Solovio en Arredor de si ante o seu descoñecemento
dos detalles da "sanguenta batalla de Carral". Algo así podemos dicir da
multipresentación de 55 mentiras sobre a lingua galega, da que estes días se
cumpren dez anos: se pasase en calquera outro lugar do mundo abriría os
informativos e sería portada de todos os medios escritos. Pero pasou en Galicia
–mellor dito, pasou desde Galicia- e o caso que lle fixeron os medios foi máis
ben escaso.
Eran os anos da peste, cando as mentiras sobre a lingua foron
coartada perfecta para apañar unha presada de votos.
Cansos de tanta infamia, desde Prolingua decidiuse desmontar
o argumentario da vergonza con razóns irrebatibles. Co capitán Quique Costas á
cabeza, o equipo púxose en marcha e naceu o libro: 55 mentiras sobre a lingua galega. Os detalles cóntaos mellor ca ninguén Paco Fernández Rei nun artigo recente. Un séntese orgulloso de que o volume recollese de xeito case literal
algúns dos argumentos que uns anos antes publicara en Tópicos sobre a lingua galega, que tamén ten a súa pequena historia.
Feito o traballo, o verdadeiramente insólito foi a
presentación en público. Botando man de amigos, coñecidos e xente de ben,
argalláronse 69 presentacións simultáneas noutros tantos lugares de Europa, América
e Asia, nalgún caso cos lóxicos axustes horarios, que non é cuestión de meter a
xente nestas cousas ás cinco da mañá. Foi o 5 de febreiro de 2010 ás oito e
media da tarde. Nas semanas seguintes tivo lugar un bo número de novas
presentacións. En total, unhas 200 persoas nas mesas falando do libro e da
lingua e milleiros de persoas escoitando. Si, milleiros de persoas á mesma
hora na presentación dun libro.
Se pasase en calquera outro lugar do mundo, abriría os informativos e sería portada de todos os medios escritos. Pero pasou en Galicia, onde a esperanza nos ollos se espreguiza, aran os bois e chove.
Ningún comentario:
Publicar un comentario