Virgilio Nóvoa Gil. Papeis no peche

Vicente Aleixandre, "cadrado".

Este peche coronavírico que o Presidente da Xunta anunciou en lingua impropia, “por si hay uno de fuera” –supoño-, pilloume dándolle as primeiras voltas a unha crónica tráxica redactada nun peche ben distinto.

Trátase de 54 cuartillas a dobre cara que o poeta Virgilio Nóvoa Gil redactou nalgún momento dos seus tres últimos anos confinado no psiquiátrico deToén, a onde chegara en 1961 trasladado do de Conxo, onde ingresara en 1948.

Resúltame imposible saber onde remata a realidade e empeza o delirio nunha persoa nas súas circunstancias, pero por veces é desgarrador o que escribe.

O poeta clama desesperadamente axuda dalgún dos seus “incondicionales”, palabra que usa reiteradamente para referirse ós seus amigos, para que o liberen do “secuestro”, que é como el califica o seu internamento. A cambio ofrece cuantiosa recompensa económica.

Cóntase por ducias a xente a que alude no relato da súa situación, cheo de detalles precisos que tentan, penso eu, darlle verosimilitude ó que di. Todas estas persoas, citadas para ben, para mal ou para nada, aparecen clasificadas en cadrados ou triángulos, seguindo un criterio que aínda non fun capaz de descifrar.

Pouco sabía eu de Nóvoa Gil ata que lin a súa desesperada chamada de auxilio e pouco sigo sabendo, porque a información que se atopa na rede é case sempre a mesma repetida: poeta nado na Xesta (Lalín), aplaudido por Manuel Machado e Juan Ramón Jiménez... Non vou repetir eu aquí unha vez máis datos que se poden atopar facilmente cunha simple busca.

Seguirei debullando as cincuanta e pico follas dese poeta que naceu tan cerca de onde teño raíces e de cuxo falecemento se cumpriu hai pouco o cincuentenario. Seguirei tratando de descifrar os seus cadrados e os seus triángulos e contarei, se cadra.