Sei que teño o blog cheo de trapalladas. Debería facer limpeza, pero cústame quitar cousas do medio. Escolle ti o que che pareza e non fagas caso do resto.

25.2.14

Chemi Lombardero e a emigración a América na Mariña

Portada do libro
Agora cabía ben eiquí a impresión que deixaron os emigrantes galegos que eu tratei. Conservo na miña man dereita o estruchamento de milleiros de mans galegas, endurecidas polo traballo e moitas amolecidas pola folganza miserable. Vin o trunfo e a derrota de moitos galegos, pero endexamais ollei a súa felicidade.      (Castelao: Sempre en Galiza)

A felicidade debe ser un dos poucos aspectos que non analiza Chemi Lombardero en La huella de la emigración a América en el Cantábrico occidental, un estudo que o autor presentou hai pouco na biblioteca de Ribadeo, apadriñado polo xornalista Martín Fernández Vizoso que, nas súas intervencións, demostrou levar unha computadora na cabeza con datos ben interesantes sobre o tema. 

Ó longo de anos, o autor bebeu de fontes orais que aínda viven e, sobre todo, queimou os ollos na interminable bibliografía que supoñen os xornais da zona e arquivos diversos, case sempre mal organizados, onde constan listados de emigrantes, alistamentos de quintas e outros datos que tivo que revisar e ir contrastando liña por liña. Paciencia de taxidermista.

FOTO: J.A, La Voz de Galicia
Como resultado, case 200 páxinas nas que Chemi vai debullando cada detalle da emigración transoceánica dos mariñaos orixinarios da franxa que vai desde o concello de Valdés, na parte asturiana, ata O Valadouro e Foz, na banda galega. Cronoloxicamente, aínda que hai alusións anteriores e posteriores, céntrase no período comprendido entre finais do XIX e o comezo da guerra civil.

As causas da emigración, a percepción social do fenómeno, as accións filantrópicas dos emigrantes, as pegadas no urbanismo da zona, a promoción social dos retornados, a súa participación en colectivos cidadáns e políticos e as iniciativas emprendedoras que promoveron son os principais aspectos que Chemi analiza con detalle e con rigor nun estudo onde teñen cabida tanto as valoracións globais como a  anécdota individual, achegando numerosos detalles e nomes.

Certo é que Chemi preséntanos só o lado amable da emigración. Para que a radiografía sexa completa, botamos de menos a memoria do fracaso, que tamén o houbo, só que non deixou rastro tan visible.

1 comentario:

nhuthuy dixo...
Este comentario foi eliminado por un administrador do blog.