Axuntar

Imaxe de "Axuntar" no Facebook

Os grandes gurús da comunicación saben ben, seguindo a Lakov, a importancia de apropiarse das palabras transparentes con connotacións positivas e endosarlle ó rival as que transmiten sensacións negativas.

É o que fixo hai anos a dereita corrupta cando conseguiu que as cabeciñas da xente identificasen "corrupción" co socialismo de Felipe González, daquela no poder, e é o que fai o fascismo que se apropia para si da palabra "libertad" como cabeceira dos seus colectivos e dos os seus medios de comunicación, nos que hai de todo menos iso.

Vénme todo isto á cabeza observando algúns movementos que se están dando ultimamente en Asturias en relación co debate sobre a oficialización das súas dúas linguas propias, o asturiano e o galego, a carón do castelán, que xa o é porque así se impón no artigo 3 da Constitución, sen discusión e sen debate ningún.

No medio de toda a algarada, aplaudo especialmente o nacemento de Axuntar, un colectivo que supoñemos promovido por Quique de Roxíos, a quen nunca se lle pagará suficientemente o seu labor continuado, sereno e atinado desde que, sendo un mozoulo, formou parte daquela ilusionante Mesa prá Defensa del Galego de Asturias e da Cultura da Comarca.

É moi intelixente a elección do nome por parte da xente de "Axuntar", porque ninguén poderá negar as boas sensacións que hai detrás dese verbo: unir, coordinar, traballar en común... Ademais, coñecendo a Quique, un sabe que non hai nada de impostura na proposta. Axuntarse é o que precisan todos os que realmente teñan interese en que as variedades lingüísticas autóctonas de Asturias non sigan esmorecendo; os que realmente teñan interese en que os seus falantes non sexan, na práctica, xente de segunda. 

Da súa parte teñen a razón e a lei, xa que incluso desde o Consello de Europa, informe tras informe condenan a escasa defensa da diversidade lingüística no estado español, por moito que o art. 3.3 da Constitución estableza que é un "patrimonio cultural que será obxecto de especial respecto e protección".

En contra, un le todos os prexuízos que en Galicia coñecemos desde hai moito tempo. Hai que contar con iso e desmontalos un a un coa forza da verdade e da razón. E cando se vaian desmontando, han crear outros coa mesma función: manter os privilexios de quen pode permitirse o luxo de vivir con normalidade sendo monolingüe en castelán. E haberá que seguir facendo pedagoxía para que tamén eses novos prexuízos queden en evidencia.

Polo que un vai vendo, a xente de Axuntar está falando con todos pero moi clariño, como cómpre facer. Agardamos que o seu labor non caia en terra erma porque "a forza de tanto amor non pode ser inútil".