Podería escribir hoxe sobre as esperpénticas respostas de Gloria Lago na entrevista que publica La Voz de Galicia. Claramente di, sen dicilo, o que todos sabemos que pensa:
-Impórtame un pito o galego e o bilingüismo; o que realmente me interesa é o castelán (entre outras cousas, para que o meu fillo, que non anda moi sobrado, dea aprendido "Conocimiento del Medio").
Fronte ó que di o amigo Cordal nun brillante artigo, eu creo que á xente así había que darlle cada día media hora na TV, en prime time, porque cada vez que abren a boca quedan en evidencia, descobren as súas patrañas, e se non perden credibilidade é porque nunca a tiveron.
Podería falar dela, pero acórdome de que a min non me gusta o circo nin os pallasos. Por iso refiro falar do tempo, que xunto co fútbol son os temas nos que os intelectuais nos movemos con soltura:
Pasou o temporal, e foi duro. Vimos ducias de fotos de estragos, oímos testemuños que poñen os pelos de punta, lemos páxinas e páxinas nos xornais. E no medio de tanto desastre, gustoume oír unha sinxela pero contundente expresión dunha muller de Rinlo, onde os vivos camiñan con calma e os mortos van á présa:
- Roncaban as ribeiras!
Volveu a luz, están volvendo as lousas ó tellado, retoñarán os eucaliptos, pero as vellas expresións que morren, coma as andoriñas que papou o gato, esas non volverán.
-Impórtame un pito o galego e o bilingüismo; o que realmente me interesa é o castelán (entre outras cousas, para que o meu fillo, que non anda moi sobrado, dea aprendido "Conocimiento del Medio").
Fronte ó que di o amigo Cordal nun brillante artigo, eu creo que á xente así había que darlle cada día media hora na TV, en prime time, porque cada vez que abren a boca quedan en evidencia, descobren as súas patrañas, e se non perden credibilidade é porque nunca a tiveron.
Podería falar dela, pero acórdome de que a min non me gusta o circo nin os pallasos. Por iso refiro falar do tempo, que xunto co fútbol son os temas nos que os intelectuais nos movemos con soltura:
Pasou o temporal, e foi duro. Vimos ducias de fotos de estragos, oímos testemuños que poñen os pelos de punta, lemos páxinas e páxinas nos xornais. E no medio de tanto desastre, gustoume oír unha sinxela pero contundente expresión dunha muller de Rinlo, onde os vivos camiñan con calma e os mortos van á présa:
- Roncaban as ribeiras!
Volveu a luz, están volvendo as lousas ó tellado, retoñarán os eucaliptos, pero as vellas expresións que morren, coma as andoriñas que papou o gato, esas non volverán.
1 comentario:
Xa che dixen que o de Gloria Lago (esta entrevista en concreto é moi ilustrativa) paréceme un exemplo perfecto de privilexio. Privilexio de que a súa lingua sexa de primeira e a outra de segunda e oposición total a todo o que signifique romper ese privilexio. Eu creo que, á hora de falar de desigualdades e discriminacións, deberíase tratar este concepto de privilexio e animar a cada un a que recoñeza os privilexios que ten como primeiro paso cara á eliminación das desigualdades. O que pasa é que cando se naceu cun privilexio é moi difícil velo como tal, máis ben parece que é a orde natural das cousas.
Publicar un comentario