Fran Beltrán chegou no verán desde Seseña a Vigo para facerse amo do mediocampo de Balaídos cunha destreza inusual nun rapaz da súa idade. Pouco máis de tres meses despois xa usa o galego nas redes sociais e incluso o utilizou oralmente na recollida dun premio ben merecido.
Julie Fowlis é unha escocesa con voz de anxo que lle puxo carne de pita a todos os que a escoitaron cantando Camariñas en galego e gaélico no Royal Albert Hall de Londres.
Sara Plaza é unha madrileña asentada na beira dun monte do norte, que escribe cousas tan bonitas coma esta. Hai tanta fermosura en cada palabra que prefiro non reseñar. Mellor ler todo.
Foron moitos os comentarios de agradecemento agarimoso que se puideron ler nas redes e nas noticias que recolleron estes feitos en medios de comunicación galegos, que non se caracterizan precisamente polo uso do galego.
Eu estou convencido de que son poucos os galegos e as galegas túzaros, que renegan do idioma do País. Pola contra, somos multitude os que acollemos con simpatía calquera pequeno síntoma que axude no proceso de igualación da lingua galega, eternamente marxinada. Somos moitos os que agradecemos xestos coma os de Fran, Julie e Sara.
Eles son forza que vén de lonxe.
Eles son forza que vén de lonxe.
1 comentario:
O blog é moi interesante e divertido,arriba galicia!!
Publicar un comentario