O camiño de volta

Disque foi Mark Twain o primeiro en reflexionar publicamente sobre o feito de vivir ó revés, indo de adiante para atrás, de vello para neno. Non sei. Sería ou non sería. A min, cando estiven na súa casa, non me dixo nada.

Scot Fitzgerald pilloulle a idea e converteuna en relato, alá no 1922. Ben recentemente puidemos asistir á versión cinematográfica desta historia, onde Brad Pitt fai de Benjamin Button.

E mentres a película se exhibe aínda nas salas de cine, o mundo do cómic aproveita o tirón e adapta o relato, con ilustracións de Kevin Cornell.

En 1926 Rafael Dieste publicou a súa particular versión do asunto no relato “O neno suicida”, incluído en Dos arquivos do trasno .

Pero de todas as propostas literarias da idea, a que máis me gusta é a que fai Xuán Bello neste fermoso poema, onde non só un vello vai cara a neno, senón que é a propia natureza quen retrocede:

A LA SOMBRA DE UN CEREZO

El día que se murió mi abuelo soñó que estaba
a la sombra de un cerezo, cerca del río, durmiendo.
Y mientras dormía soñaba que las cerezas, ya maduras
de junio blanqueaban, se ponían verdes y florecían
entre las hojas con rocío de una mañana de marzo.
Soñó que los caminos yermos se abrían al paso de la gente
que volvía con canciones en la boca y con palabras perdidas
hace tiempo entre hojarasca.
Soñó casas que nacían del fuego,
yerba de la hoz, grano de la harina.
Soñó una vieja hermosa que era cada día que pasaba
mucho más joven.
Y cuando despertó un niño salió de él,
en dirección al río, corriendo.

O poema deste magnífico autor asturiano está incluído nesa xoia que é Paniceiros, recentemente publicado en galego por Positivas, unha editorial humilde na que Paco Macías, pasiño a pasiño, vai creando un meritorio catálogo.

Por estas terras tamén andamos agora co noso particular camiño de volta. Non sei de que nos sorprendemos; xa nos avisara Díaz Castro co seu poema "Penélope":

Un paso adiante e outro atrás, Galiza

i a tea dos teus soños non se move

(...)