Onte fun a a Foz para escoitar palabras ben ditas na boca de M. Rivas e Miriam Ferradáns.
A Rivas anunciábano os carteis para o martes 28, pero estivo onte, que era xoves 30.
O recital tivo lugar no recuncho máis recóndito do CENIMA sen indicación ningunha para chegar desde a porta. Entrei e deixeime levar pola intuición: volta para aquí, volta para alá, escaleiras arriba, locais baleiros que fun atravesando, corredores... Silencio. Nin unha alma se oía durante o traxecto.
Por fin, ó dobrar unha esquina, vin xente reunida e fun oíndo a maina voz de Rivas, que por veces susurraba.
Presidía o acto un reloxo parado nas cinco menos cuarto. Eran daquela case as nove da noite.
Rivas falou dun vello mestre que reprendía o uso do galego e entón, ó recordar tamén moitas manifestacións que un le e escoita ultimamente, caín na conta: todo eran síntomas, a nosa cultura prepárase para a clandestinidade.
Estiven todo o tempo mirando de reollo ás miñas costas, por se viñan os grises.
Ningún comentario:
Publicar un comentario