- “¡Hay que cumplir las leyes!” –repite
de vez en cando un tipo con barbas que seica manda moito e que despois desexa o
Bo Nadal desde “Sangenjo”, porque ou non son iguais todas as leis ou non somos
iguais todas as persoas.
O certo é que eu collín medo e
por iso deixei de comer iogures ilegais. A min, saber sábenme ben as cereixas; pero
cando as meten nun iogur escríbenlles por fóra “Villagarcía de Arosa”, así con LL e sen U, e eu
sei que iso é incumprir a Lei 3/1983, de 15 de xuño, de normalización lingüística, que dispón no
seu artigo 10 que "Os topónimos de Galicia terán como única forma oficial
a galega".
 |
| Fragmento da etiqueta dun iogur con cereixa |
Non creo que o fagan con mala fe.
Debe ser por algunha reacción química non explicada, porque non pasa, por
exemplo, coas mandarinas, que se mesturan co iougur sen provocar esa estraña
reacción e no bote mantense o “Vilagarcía de Arousa”, que a lei di que debe ser.
 |
| Fragmento da etiqueta dun iogur con mandarina |
A min gústanme as cereixas. Sábenme mellor cás mandarinas, pero non quero infrinxir ningunha lei, que non están os tempos para lerias.
Se cadra é que esas cereixas ilegais son fondo de armario que van camiño de esgotarse e tampouco é cousa de tirar con elas. Non perdamos a esperanza de que axiña haxa tamén cereixas legais, que non quero botar a vida comendo só mandarinas.
Se cadra é que esas cereixas ilegais son fondo de armario que van camiño de esgotarse e tampouco é cousa de tirar con elas. Non perdamos a esperanza de que axiña haxa tamén cereixas legais, que non quero botar a vida comendo só mandarinas.
